IRC-Galleria

-iilimato-

-iilimato-

Jännä juttu kyllä juu

Blogi

- Vanhemmat »

Piedras (voz de Leire)Tiistai 26.06.2007 21:34

"Lisboa es rara, Javier. Es una ciudad en la que tengo recuerdos de cosas que no
he vivido. Pero eso me hace ir más tranquila, con dos dedos, torpe y despacio, pero
acertando en las letras que quiero dar.

Pero estoy tranquila. Por fin. Al menos ya no siento que me muero por dentro. Eso es bueno, ¿no? Y tengo ganas, pequeñas, pero ganas, de empezar a luchar. Y olvidarme de que ésta, y cualquier ciudad, a veces está tan triste como yo. Y notar que estoy cambiando. Aunque solo sea un poco. Bueno, si es mucho, mejor.

¿Has visto que egoístas nos volvemos cuando estamos solos? Espero que tu novio el médico tenga cura para el egoísmo.

¿Tú crees que nos enamoramos sólo para no estar solos? Yo creo que me he
enamorado de un chico, bueno de su cogote. Me encanta el cogote de un
conductor de tranvía que no conozco.

Espero que lo que tienes ahora en tu vida, sea lo que siempre soñaste tener. ¿Dónde irán los sueños cuando no los conseguimos? Porque a algún sitio tienen que ir. Aunque creo que al final, los sueños no son más que una excusa. Pero una excusa muy gorda. Son la excusa para vivir. Por eso a veces también se convierten en la mirada nostálgica de lo que nunca fuimos.

Una putada, Javier. Asumir que nunca serás lo que siempre deseaste. Ni esperarlo siquiera. Joder.

Deseo, deseo, deseo. Quiero con todas mis ganas ser feliz, ser lo que siempre
quise con mucha ilusión, y con eso hacer un poquito feliz también a los que me
rodeen.

A unos más que a otros.

Ay, qué bien.

Qué bien Lisboa, Javier.
Beso."

Tumma (loppusoa)Lauantai 26.05.2007 03:52

*
*
*

Tuska ilmoille ajoihe:
"Oi isoni, ota minutkin
kera Kalman kartanoihin,
kun olen maammon tumma lapsi,
syntymässä säikähtänyt,
näen kauhut kaikkialla,
enin ihmisten elossa."

Nousi ääni nurmen alta,
sana Tuonelta samosi:
"Säikkyivät isätkin ennen,
toki aikansa elivät.
Autio elämän aamu,
Manan ilta autiompi.
Pirtit on pienet Tuonelassa,
maan alla kaitaiset kamarit,
kuu ei loista, päiv' ei paista,
yksin istut, yksin astut,
toukka seuloo seinähirttä,
itse seulot itseäsi
ikävässä ainaisessa,
haikeassa, vaikeassa."

Poika Tuonelta palasi,
tuli miesnä hiljaisena,
istui tuttuhun tupahan;
kohenti takassa tulta,
talon töitä toimitteli,
hymysuin hyreksi joskus
sinipiioista saloilla,
vellamoista veen selillä:
meni merelle, metsähänkin,
vei verkon, asetti ansan,
niin eli ikänsä kaiken,
ei iloiten eikä surren,
pannen päivät päälletyksin
niin tulevat kuin menevät,
niin paremmat kuin pahemmat;
päällimmäiseksi paremmat.


E. Leino, Helkavirsiä, ensimmäinen sarja
- Vanhemmat »