Niemand vraagt me hoe het gaat
niemand geeft me vrijwillig een hand
vraagt met hem of haar te dansen
Ik ben de overblijvende steen
in het parenspel.
Ik vraag me af of ik ooit zal doorsmelten
Bij elke stap en elk gevoel bid ik om me neer te duwen
opdat ik niet alleen vrede zou vinden in het duister
maar ook opdat al die
gezichten
me zouden zien.
En hoe fel bid ik niet dat daar iemand tussen is die om me geeft....
How much I long for someone to care in every single moment
And is it so crazy that I long for this perfect friend ?
Am I so different....
that I want to feel a hand in mines.....
Diepe zucht.
maar nooit een traan.